Blog całkiem porządnie pokrył się kurzem... Niby codziennie mam czas żeby podczytać ulubione blogi, ale żeby cokolwiek już napisać, to chęci jakby brak. W sumie jednym z głównych powodów mojego niepisania jest fakt, że życie zawężyło mi się do jednego tematu - Łucjana mojego kochanego, a z dawnych czasów "przed" wiem jak to jest kiedy jest się monotematycnznym i nieustannie rozpisuje się o dziecku. Ale niech będzie:) Dzieć mój ma już ponad pół roku, jest coraz bardziej kumata. Co prawda doszło nowych trosk, ale te dziwne stany z początków macierzyństwa minęły.I pomyśleć, że kiedy doświadczone matki na początku mnie pocieszały, że to minie, to jakoś ciężko było mi uwierzyć. W wolnych chwilach, których jest jednak niewiele zdarza mi się nawet czytać cokolwiek (od dłuższego czasu przebijam się przez "Morfinę" Twardocha i nie wiem co mam myśleć o tej książce). Łucja na szczęście ok. 19.30 - 20.00 zasypia i mogę złapać trochę oddechu. W dzień natomiast jest bardzo absorbująca. Brakuje mi momentami większego miasta i kontaktu z ludźmi. Znajomych brak na codzień, a samotne spacery nużą. Jednym z pozytywów jest fakt, że taki dwu godzinny spacer pozwala spalać trochę kalorii,a krokomierz pokazuje, że robię wówczas ok 15 km :) I tak leci dzień za dniem i coraz bliżej wiosna:)